Eskiçağ'da İstanbul'da Balık ve Balıkçılık / Oğuz Tekin.

Includes bibliographical references (p. 62- 68) and index.

Önsöz -- Kent : Sınırlar, Topografya ve Stratejik Konum -- Boğaz'daki Akıntı -- Antik Çağ Yazarlarının Eserlerinde Balıklar ve Balıkçılık -- Balık ve Balıkçılık : Genel Durum -- Ton Balığı -- Orkinos -- Palamut -- Uskumru -- Kolyoz -- Sardalya -- Yunus -- Kılıç Balığı -- İskaroz (Papağan Balığı) Deniz Salyangozu -- Balık Avı -- Balık Pazarları -- Balıkçılar Loncası -- Balığın Gıda Olarak Tüketimi -- Byzantion Sikkelerinde Balıklar -- Genel Değerlendirme.

Eskiçağ’da Byzantion adını taşıyan İstanbul’un tarihinde balıkların ve balıkçılığın çok önemli bir yeri vardır. Boğaz (Bosporos) üzerinde kurulmuş olması nedeniyle, Byzantion, ton, palamut ve uskumru gibi göç eden balıkların avlanmasında, gıda olarak tüketilmesinde ve ihracında Eskiçağ’ın en önemli merkezlerinden biriydi. “Ton balığı yurdu” olarak ün yapan bu koloni kentinin salamura (tuzlama) balığı hemen her yerde tavsiye ediliyordu. Ne yazık ki, yunus balığı avının da en yoğun yapıldığı yer Byzantion’du. Nitekim kaynaklarda bir yandan Byzantionluların zalimce yaptıkları yunus avı anlatılırken, öte yandan Byzantionlularla yunuslar arasında geçen sevgi dolu karşılıklı duygusal öykülere de yer verilmiştir. İstanbul’un en büyük koyu olan Haliç’in “Altın Boynuz” olarak tanınmasının nedeni ise palamut balıklarıydı. Bu kitapta, Byzantion’da avlanan ve tüketilen balıklar, balık avı, balık pazarları ve balıkçılar loncası gibi konular Antik Çağ yazarlarının eserlerinden aktarılan ilginç bilgiler ışığında ayrıntılı bir şekilde sunuluyor.